Księga Ozeasza 11,1.3-4.8c-9.

Tak mówi Pan: «Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem, i syna swego wezwałem z Egiptu.
A przecież Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich brałem; oni zaś nie rozumieli, że przywracałem im zdrowie.
Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę — schyliłem się ku niemu i nakarmiłem go.
Moje serce na to się wzdryga i rozpalają się moje wnętrzności.
Nie chcę, aby wybuchnął płomień mego gniewu, i Efraima już więcej nie zniszczę, albowiem Bogiem jestem, nie człowiekiem; pośrodku ciebie jestem Ja – Święty, i nie przychodzę, żeby zatracać».

Księga Izajasza 12,2-3.4bcd.5-6.

Oto Bóg jest moim zbawieniem!
Jemu zaufam i bać się nie będę.
Pan jest moją pieśnią i mocą,
i On stał się moim zbawieniem.

Wy zaś z weselem wodę czerpać będziecie
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia!
Ukażcie narodom Jego dzieła,
przypominajcie, że Jego imię jest chwalebne.

Śpiewajcie Panu, bo czynów wspaniałych dokonał!
I cała ziemia niech o tym się dowie.
Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu,
bo wielki jest pośród ciebie Święty Izraela.

List do Efezjan 3,8-12.14-19.

Bracia: Mnie, zgoła najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębione bogactwo Chrystusa
i wydobyć na światło, czym jest wykonanie tajemniczego planu, ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy.
Przez to teraz wieloraka w przejawach mądrość Boga poprzez Kościół stanie się jawna Zwierzchnościom i Władzom na wyżynach niebieskich —
zgodnie z planem wieków, jaki powziął Bóg w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
W Nim mamy śmiały przystęp do Ojca z ufnością, przez wiarę w Niego.
Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem,
od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi,
aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego, by potężnie wzmocnił się wewnętrzny człowiek.
Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach; abyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani,
wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość,
i poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni całą Pełnią Boga.

Ewangelia wg św. Jana 19,31-37.

Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, żeby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała.
Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani.
Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni,
tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda.
Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli.
Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana.
I znowu na innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebili.

Św. Gertruda z Helfty

W pewien piątek, gdy dzień chylił się już ku końcowi, Gertruda, kontemplując wizerunek krucyfiksu i wzruszona tym widokiem, rzekła do Pana: „O mój najsłodszy Oblubieńcze, jak wiele wycierpiałeś dla mojego zbawienia w tym dniu, który – niestety – w mojej całkowitej niewierności zmarnowałem, spędzając go na tak wielu zajęciach, że zapomniałem pamiętać przez cały dzień, z żarliwością, o moje wieczne Zbawienie, że cierpiałeś dla mnie w każdej godzinie i że Ty, Życie, z którego pochodzi wszelkie życie, umarłeś z miłości do mojej miłości”.
Pan, z wysokości krzyża, odpowiedział jej: „Wszystko, co zaniedbałaś uczynić, uczyniłem dla ciebie, i co godzinę gromadziłem w moim Sercu wszystko, co powinnaś była uformować w swoim, a nagromadzenie tego tak rozszerzyło moje Serce, że z wielkim pragnieniem oczekiwałem chwili, w której ta modlitwa przyjdzie do mnie od ciebie; bo wtedy mogę wreszcie ofiarować Bogu, mojemu Ojcu, wszystko, co uczyniłem dla ciebie w ciągu dnia. Bez tej modlitwy nic z tego nie mogłoby służyć twojemu zbawieniu”. To pokazuje, na czym polega wierna miłość Boga do ludzkości. […]
Przy innej okazji, gdy trzymała w dłoniach obraz ukrzyżowanego Chrystusa, zrozumiała, że ktokolwiek z uwagą pobożności kontempluje obraz krzyża Chrystusa, na tego Pan patrzy z tak dobroczynnym miłosierdziem, że jego dusza, jak czyste zwierciadło, otrzymuje w sobie, dzięki działaniu Bożej miłości, ten najrozkoszniejszy obraz, z którego raduje się dwór niebieski. I będzie należała mu się wieczna przyszła chwała.

Źródło: http://ewangelia.org/rss/v2/evangelizo_rss-pl.xml